14/07/2012 - Πεζοπορία στον Όλυμπο (Οροπέδιο των Μουσών)

ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ

ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ (ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ)

Έχεις περπατήσει ποτέ σε βράχια, ενώ στο πλάι βρίσκεται γκρεμός; Έχεις νιώσει το δέος που σου προκαλεί η θέα ενός τεράστιου όγκου που υψώνεται πάνω
από το κεφάλι σου; Έχεις ξαπλώσει ποτέ στο κρεβάτι σκεπτόμενος/η πως η μέρα που πέρασε ήταν μία εντελώς
διαφορετική από τις υπόλοιπες του έτους; Αν ναι, θα μπορείς να καταλάβεις πως αισθανθήκαμε με την ανάβασή μας στον Όλυμπο. Αν όχι, προσπάθησε να το βιώσεις. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Οι φίλοι του βουνού, του δάσους και του περιβάλλοντος Τσαριτσάνης, εκπληρώσαμε την υπόσχεση που δώσαμε πέρυσι και ξανανεβήκαμε στον Όλυμπο. Αυτή τη φορά όμως με διαφορετικό προορισμό, το Οροπέδιο των Μουσών. Αν θέλετε κρυφοκοιτάξτε την εκδρομή μας.

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012. Το μάτια μας ανοίγουν, ενώ ο ήλιος ακόμα κοιμάται… Πρέπει να ξεκινήσουμε νωρίς για να προλάβουμε την πρωινή δροσούλα, οπότε χαλάλι. Η συνάντησή μας είναι στις 5.30 π.μ. στην Ελασσόνα. Πηγαίνουμε οδικώς μέχρι τα Καλύβια, απολαμβάνοντας την ανατολή, την οποία πολλοί από μας λίγες φορές την έχουν ξαναδεί. Φτάνουμε στο παραδοσιακό χωριό από όπου θα πάμε στο καταφύγιο Χριστάκης. Επιβιβαζόμαστε σε δύο αγροτικά αυτοκίνητα. Ο λόγος; Ο δρόμος είναι τόσο ανώμαλος με πέτρες και λακκούβες, που κανονικό αυτοκίνητο θα τα έβρισκε πολύ σκούρα τα πράγματα, αποτρέποντας, βέβαια, έτσι, την ανάπτυξη του τουρισμού από αυτή την πλευρά του Ολύμπου. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…

Φτάνουμε, λοιπόν, στο καταφύγιο (2.430 μ). Αν και βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, δε θα έλεγα όχι σε ένα ζευγάρι γάντια. Με όρεξη και καλή διάθεση ξεκινάμε την ανάβαση γύρω στις 8 π.μ. Η αλήθεια είναι πως αργήσαμε λιγάκι… Ανηφορίζουμε στο μονοπάτι που οδηγεί σε ύψωμα, όπου μπορούμε να ατενίσουμε τις περσινές μας κατακτήσεις, το Σκολιό (2.912 μ), τη Σκάλα και, για τους πιο τολμηρούς, το Μύτικα (2.918 μ), την υψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, το υψηλότερο σημείο ολόκληρης της Ελλάδας. Αλλά φέτος, όπως είπαμε, έχουμε άλλο προορισμό. Ακολουθούμε μονοπάτι, πατώντας χιόνι (!) και περνώντας κοντά από κοπάδια άγριων αλόγων και κατσικιών, που μας οδηγεί κάτω από το Στεφάνι, την άλλη γοητευτική πλευρά του Μύτικα. Η αίσθηση του δέους είναι μεγάλη κοιτώντας τόσο προς τα πάνω, θαυμάζοντας αναρριχητές, όσο και προς τα κάτω… Μετά από 4 ώρες πεζοπορίας και στάσεων φτάνουμε στο καταφύγιο Κάκαλος. Το οροπέδιο των Μουσών είναι στα πόδια μας! Πλήθος κατασκηνωτών βρίσκονται εκεί. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και το καταφύγιο Αποστολίδης και λίγο χαμηλότερα το καταφύγιο Ζολώτας. Ξεκουραζόμαστε και γεμίζουμε τις μπαταρίες μας.

Μετά από μιάμιση ώρα, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Ομίχλη έχει δημιουργηθεί. Ο καιρός απρόβλεπτος στον Όλυμπο. «Μπορείς να συναντήσεις και τις 4 εποχές του χρόνου σε λίγη ώρα», εξιστορούν οι πιο έμπειροι. Περνάμε πάλι κάτω από το Στεφάνι και συνεχίζουμε σε ένα άλλο μονοπάτι, εμφανώς πιο απότομο και δύσκολο, μετατρέποντας το έτσι όμως σε πρόκληση. Σαν επιβράβευση έρχεται ένα οροπέδιο με διάσπαρτα πανέμορφα λουλουδάκια, ένας μικρός παράδεισος. Συνεχίζουμε κατηφορίζοντας στο μονοπάτι που έχει φτιάξει ο Δημήτρης Κασιάρας και θα χαρακτήριζα απαιτητικό. Το καταφύγιο Χριστάκης βρίσκεται ξανά στο οπτικό μας πεδίο. Το όμορφο ταξίδι μας τελειώνει. Οι εντυπώσεις εξαιρετικές, που μόνο αν τις ζήσεις μπορείς να τις αντιληφθείς. Εύχομαι να είμαστε καλά και να ξαναπάμε σύντομα. Είναι τόσα πολλά άλλωστε τα μέρη που μπορείς να επισκεφτείς εδώ, τόσες οι ομορφιές του Ολύμπου.

Οδηγίες σε άτομα που τους δελέασε η εκδρομή μας: καλά παπούτσια πεζοπορίας, νερό αρκετό που θα επαρκεί και για την επιστροφή, αντηλιακό, καπέλο, σοκολάτες, μπανάνες και ξηροί καρποί που παρέχουν άμεσα ενέργεια, λίγη προηγούμενη προπόνηση κρίνεται απαραίτητη και, φυσικά, εφοδιασμός με καλή διάθεση. Τολμήστε το!

(Για προβολή των φωτογραφιών, αριστερό "κλικ" πάνω στη φωτογραφία)